Hallo mensen!!
Even een bericht hoe het mij tot nu toe vergaat met de bestraling. Gisteren was mijn zevende dag (van de in totaal 28). En ik begin er helaas al aardig last van te krijgen.
Vorige week maandag was mijn eerste keer. Alles werd goed uitgelegd door de laboranten, ze zijn erg aardig allemaal. Ik heb even geteld, maar in totaal krijg ik ongeveer 35 SECONDEN bestraling. Eerst van links, dan recht van boven, en dan van rechts.Met ieder een verschillende duur/intensiteit.
Direct al de eerste dag had ik na de bestraling het gevoel alsof er wat in mijn borst gebeurde. Ik kan het niet precies omschrijven, maar het zijn soms steken en een vrijwel constant vervelend zeurderig gevoel. Af en toe ook pijn. Maar ik dacht in eerste instantie.... ik verbeeld het mij. Maar toch de volgende dag voor de zekerheid maar even gevraagd. En ja hoor, dat de bestraling zijn werk doet, nl. lichaamscellen ernstig beschadigen (de kankercellen gaan dood, de goede cellen kunnen zich uiteindelijk weer herstellen) kun je voelen. Sommige mensen merken niks, anderen weer erg veel. Ik behoor dus tot de laatste categorie.
De tweede dag van de bestraling kwam de volgende reactie erbij: ik kwam onder het apparaat vandaan en zag dat een gedeelte van mijn borst rood was. Ik schrok me dood, want in het boekje had ik gelezen dat dat pas na 2 à 3 weken komt. Een laborante vertelde mij dat sommige mensen dit al in het begin hebben maar dat het vaak na een paar dagen overgaat en dan pas weer begint na zo'n 2 weken.
Ik ben ook hier weer de uitzondering op de regel...... want dat gedeelte van mijn borst blijft rood en wordt steeds roder. Ik voel nu zelfs al tijdens de bestraling zelf dat mijn borst warm wordt. Het is het gedeelte waar de tumor gezeten heeft en dat extra bestraling krijgt. En dat is van mijn tepel naar de binnenkant en de onderkant van mijn borst. Ik heb meteen dezelfde dag nog een speciale zalf opgehaald bij de patiënten service op radiologie. Dus iedere keer na de bestraling smeer ik het direct in, want anders brandt het helemaal. Het is al behoorlijk gevoelig, en doet regelmatig ook pijn, maar het is nu nog goed te verdragen.
Sinds maandag begint ook de rest van mijn borst wat mee te kleuren en te jeuken. Ik ben hier natuurlijk helemaal niet blij mee, maar ja ik kan er weinig aan doen. Ik moet maar rekening houden met het ergste en dat is dat mijn huid helemaal kapot kan gaan, met blaren en al. Met zo'n hevige reactie al in het begin van de bestraling is dit een realistisch scenario. Want ik moet nu nog wel 20 keer heen!!
En dan natuurlijk het gereis erbij. De ene dag vertrek ik 's ochtends, de andere keer tussen de middag of later in de middag. Bijna geen dag gelijk. En iedere keer ben ik tussen de 3 uur en 3,5 uur van huis. Best vermoeiend. En niet iedere dag krijg ik dus de mogelijkheid om even een middagslaapje te doen. Ik ben daarom al wel bezig om 's avonds wat eerder naar bed te gaan. Zodat ik genoeg slaap krijg. Dat is ook ter voorbereiding op de komende weken, waarbij ik regelmatig 's ochtends al voor 08.00 uur wordt opgehaald. Dus vroeg uit de veren!!
Ik ben in ieder geval blij dat ik mijn warme eten goed geregeld heb en dat ik, sinds ik terug ben uit het ziekenhuis, huishoudelijke hulp krijg. Want ik moet er niet aan denken dat ik nu ook nog uitgebreid boodschappen zou moeten doen, koken, e.d. Ik ben iedere dag echt moe, vooral als ik net weer thuis ben uit het ziekenhuis.
Afgelopen maandag is mijn dochter met mijn kleindochter ook even in het UMCG geweest bij mijn bestraling. Dat mag, stimuleren ze zelfs, zodat familie en vrienden snappen waar je het over hebt. Behalve de bestraling hebben we ook nog even gezellig zitten kletsen en moeten lachen om mijn kleindochter, die weer erg ondernemend bezig was.
Geestelijk/emotioneel heb ik het af en toe wel moeilijk met alles. Ik schreef het pas nog aan een vriendin: ik heb het gevoel dat ik in een sneltrein zit en dat ik door móet naar het eindstation. Ik heb geen mogelijkheid om uit te stappen. Als ik dit achter de rug heb, moet ik maar terug met het boemeltreintje om de tussenstops alsnog aan te doen.
Ik merk ook dat de spanning (waar ik al vanaf begin maart last van heb toen ik ziek werd en die alleen maar erger is geworden door alles wat er sindsdien gebeurd is) zijn tol begint te eisen. Ik zit weer helemaal vast in mijn nek en schouders en maandag ging ik bijna door mijn rug, waar ik nog behoorlijk last van heb. Een beetje spannende film op de tv, ook kinderfilms!!, zet ik er af: de spanning kan ik gewoon niet aan.
Ik probeer maar van dag tot dag te leven. Iedere dag zie ik wel weer hoe ik mij voel en wat ik kan. Ik probeer in ieder geval dagelijks een wandeling te maken,wat in het huishouden te doen, ik doe ontspanningsoefeningen en oefeningen om mijn rug en nek weer wat losser te maken. Van mij afschrijven, er met mensen over praten en een huilbui helpen ook. En de boel toch maar positief blijven zien.Gelukkig heb ik wat mensen om me heen die regelmatig informeren hoe het gaat en soms krijg ik een kaartje of aardigheidje uit volkomen onverwachte hoek, wat mij dan weer tot tranen toe ontroert.
Ondanks alles kan ik genieten van het mooie herfstweer met de nu prachtige kleuren!! Als ik mag kiezen welke route we rijden van en naar het UMCG, dan kies ik voor de mooiste: het is nu zo fijn om door Drenthe te rijden en ik geniet zo van al die kleuren. Dus ik probeer op die manier het aangename met het onaangename te combineren. En verder ben ik erg blij met de Zweedse boeken die ik uit Zweden toegestuurd heb gekregen en heb ik mezelf even een beetje verwend met iets leuks wat ik al een poosje wilde hebben. En ik ben nog steeds erg trots op mezelf dat ik inmiddels al 6,5 WEKEN van het roken af ben!! Dat hou ik toch maar mooi even vol!!
Dat was het even, lieve mensen!!
Groetjes
Marjon
Welkom op mijn blog!
Mijn weblog heeft de titel 'Zweden, een haat-liefdeverhouding'. Zo begon ik in september 2008 met dit blog. Sinds maart 2011 kan ik gelukkig schrijven dat ik weer een 'liefdesverhouding' met Zweden heb!
Als ik aan Zweden denk, dan denk ik allereerst aan mijn liefde voor de natuur, de rust en de ruimte, het korte exploderende voorjaar met al zijn bloemenpracht, de fantastische winters en de Zweedse taal. Ik mis de uitgestrektheid van het land, het rijden over wegen zonder dat je een auto tegenkomt, maar waar je moet uitkijken voor overstekende elanden. Ik mis mijn plekje in Zweden met aan de ene kant het meer en aan de andere kant het bos met de wolven, elanden, vossen, herten, lynxen en beren. Ik verlang naar de fantastische winters met dikke pakken glinsterende sneeuw in de heldere maneschijn, het lopen door de knerpende sneeuw en het zingen van het ijs als het gaat vriezen dat het kraakt. Ik herinner mij de mooie lange zomeravonden met prachtige zonsondergangen, zittend op de altan en uitkijkend over het meer. Ik mis zelfs het vele werk aan de grote tuin en het klaarmaken van de enorme wintervoorraad hout.
Als ik aan Zweden denk, dan denk ik ook aan wat mij is tegengevallen: De moeilijk toegankelijke arbeidsmarkt, de niet-altijd-zo-geweldige gezondheids- en ouderenzorg, het diepgewortelde Zweden-voor-de-Zweden-gevoel, de klassenstrijd, de jaarlijkse heftig gevoerde openbare discussies over de elandenjacht, de jagershonden en de 'problemen' met de wolven!
En toch...... ik hou van Zweden en heb er vaak heimwee naar. Als je door dit Scandinavische land gegrepen bent, kom je er niet meer van los.Het liefst zou ik een huisje in Midden-Zweden willen hebben waar ik vanuit Nederland heen kan als ik daar zin in heb. Om te genieten van de natuur en mijn favoriete seizoenen, Zweeds te spreken én mij aan mijn hobby's schrijven en natuurfotografie te wijden!
Wie weet wat de toekomst nog voor mij in petto heeft!!
Terwijl je dit leest hoor je Zweedse en Sami muziek. De muziekvideo's staan helemaal onderaan deze pagina in een gadget en worden automatisch afgespeeld. Als je wilt kun je de muziek stoppen of naar de volgende muziekvideo gaan. Vergeet ook vooral niet de beelden te bekijken van de Zweedse natuur, het Noorderlicht en de Sami cultuur.
Veel plezier!
Je bent/jullie zijn welkom
välkommen/välkomna!!
Groeten/Hälsningar,
Marjon
Als ik aan Zweden denk, dan denk ik allereerst aan mijn liefde voor de natuur, de rust en de ruimte, het korte exploderende voorjaar met al zijn bloemenpracht, de fantastische winters en de Zweedse taal. Ik mis de uitgestrektheid van het land, het rijden over wegen zonder dat je een auto tegenkomt, maar waar je moet uitkijken voor overstekende elanden. Ik mis mijn plekje in Zweden met aan de ene kant het meer en aan de andere kant het bos met de wolven, elanden, vossen, herten, lynxen en beren. Ik verlang naar de fantastische winters met dikke pakken glinsterende sneeuw in de heldere maneschijn, het lopen door de knerpende sneeuw en het zingen van het ijs als het gaat vriezen dat het kraakt. Ik herinner mij de mooie lange zomeravonden met prachtige zonsondergangen, zittend op de altan en uitkijkend over het meer. Ik mis zelfs het vele werk aan de grote tuin en het klaarmaken van de enorme wintervoorraad hout.
Als ik aan Zweden denk, dan denk ik ook aan wat mij is tegengevallen: De moeilijk toegankelijke arbeidsmarkt, de niet-altijd-zo-geweldige gezondheids- en ouderenzorg, het diepgewortelde Zweden-voor-de-Zweden-gevoel, de klassenstrijd, de jaarlijkse heftig gevoerde openbare discussies over de elandenjacht, de jagershonden en de 'problemen' met de wolven!
En toch...... ik hou van Zweden en heb er vaak heimwee naar. Als je door dit Scandinavische land gegrepen bent, kom je er niet meer van los.Het liefst zou ik een huisje in Midden-Zweden willen hebben waar ik vanuit Nederland heen kan als ik daar zin in heb. Om te genieten van de natuur en mijn favoriete seizoenen, Zweeds te spreken én mij aan mijn hobby's schrijven en natuurfotografie te wijden!
Wie weet wat de toekomst nog voor mij in petto heeft!!
Terwijl je dit leest hoor je Zweedse en Sami muziek. De muziekvideo's staan helemaal onderaan deze pagina in een gadget en worden automatisch afgespeeld. Als je wilt kun je de muziek stoppen of naar de volgende muziekvideo gaan. Vergeet ook vooral niet de beelden te bekijken van de Zweedse natuur, het Noorderlicht en de Sami cultuur.
Veel plezier!
Je bent/jullie zijn welkom
välkommen/välkomna!!
Groeten/Hälsningar,
Marjon
woensdag 28 oktober 2009
Abonneren op:
Posts (Atom)