Welkom op mijn blog!

Mijn weblog heeft de titel 'Zweden, een haat-liefdeverhouding'. Zo begon ik in september 2008 met dit blog. Sinds maart 2011 kan ik gelukkig schrijven dat ik weer een 'liefdesverhouding' met Zweden heb!

Als i
k aan Zweden denk, dan denk ik allereerst aan mijn liefde voor de natuur, de rust en de ruimte, het korte exploderende voorjaar met al zijn bloemenpracht, de fantastische winters en de Zweedse taal. Ik mis de uitgestrektheid van het land, het rijden over wegen zonder dat je een auto tegenkomt, maar waar je moet uitkijken voor overstekende elanden. Ik mis mijn plekje in Zweden met aan de ene kant het meer en aan de andere kant het bos met de wolven, elanden, vossen, herten, lynxen en beren. Ik verlang naar de fantastische winters met dikke pakken glinsterende sneeuw in de heldere maneschijn, het lopen door de knerpende sneeuw en het zingen van het ijs als het gaat vriezen dat het kraakt. Ik herinner mij de mooie lange zomeravonden met prachtige zonsondergangen, zittend op de altan en uitkijkend over het meer. Ik mis zelfs het vele werk aan de grote tuin en het klaarmaken van de enorme wintervoorraad hout.
Als ik aan Zweden denk, dan denk ik ook aan wat mij is tegengevallen: De moeilijk toegankelijke arbeidsmarkt, de niet-altijd-zo-geweldige gezondheids- en ouderenzorg, het diepgewortelde Zweden-voor-de-Zweden-gevoel, de klassenstrijd, de jaarlijkse heftig gevoerde openbare discussies over de elandenjacht, de jagershonden en de 'problemen' met de wolven!

En toch...... ik hou van Zweden en heb er vaak heimwee naar. Als je door dit Scandinavische land gegrepen bent, kom je er niet meer van los.
Het liefst zou ik een huisje in Midden-Zweden willen hebben waar ik vanuit Nederland heen kan als ik daar zin in heb. Om te genieten van de natuur en mijn favoriete seizoenen, Zweeds te spreken én mij aan mijn hobby's schrijven en natuurfotografie te wijden!
Wie weet wat de toekomst nog voor mij in petto heeft!!

Terwijl je dit leest hoor je Zweedse en Sami muziek. De muziekvideo's staan helemaal onderaan deze pagina in een gadget en worden automatisch afgespeeld. Als je wilt kun je de muziek stoppen of naar de volgende muziekvideo gaan. Vergeet ook vooral niet de beelden te bekijken van de Zweedse natuur, het Noorderlicht en de Sami cultuur.
Veel plezier!

Je bent/jullie zijn welkom
välkommen/välkomna!!
Groeten/Hälsningar,

Marjon

maandag 11 mei 2009

Gezondheidszorg - deel II


Zoals beloofd is hier het tweede deel over de gezondheidszorg die gaat over de verwijzing naar een specialist, de ziekenhuisopname en de eerste hulp.

Ik heb 4 keer in het ziekenhuis gelegen in Zweden. De eerste keer met een volledig opgezette keel en hals, de tweede keer voor een operatie aan mijn schouder en nog eens twee keer voor mijn darmen. Van deze vier keer ben ik drie keer acuut opgenomen. Twee keer direct na een bezoek aan de huisarts en een keer op eigen initiatief via de eerste hulp post.
Om bij een specialist in het ziekenhuis te komen en geopereerd te worden kan een lange weg zijn. Ik kreeg in november 2004 problemen met mijn schouders, waardoor ik mijn werk als personlig assistent en vårdbiträde niet meer kon doen. Omdat de röntgenfoto’s niets uitwezen en de pijn alleen maar erger werd, verwees de huisarts mij naar een specialist in het ziekenhuis in Falun. Na enkele weken kreeg ik een brief dat ik pas na minstens 24 weken gezien kon worden. Een evt. operatie na het eerste bezoek kon dan nog eens minstens een halfjaar duren! Het was inmiddels juni 2005 en dat werd me toch te gortig. Dus, dacht ik, dan maar naar een ander ziekenhuis. Maar zo makkelijk ging dat niet! Ik moest eerst drie maanden wachten vóórdat ik een aanvraag bij een ander ziekenhuis kon doen. Bij voorkeur in dezelfde provincie en pas op de tweede plaats in een ziekenhuis in een omliggende provincie. Na 3 maanden gewacht te hebben zag ik op de website voor de wachttijden (http://www.vantetider.se/ ) dat de wachttijd in de omliggende provincies nog langer was. Het snelst kon ik terecht in Stockholm met een wachttijd van ongeveer vier weken. Vervolgens moest ik bij het ziekenhuis in Falun toestemming vragen om naar Stockholm te gaan. Die kreeg ik , waarna ik het betreffende ziekenhuis in Stockholm kon bellen voor het maken van een afspraak. Mijn gegevens zouden van Falun opgestuurd worden naar Stockholm. De reiskosten kreeg ik slechts gedeeltelijk vergoed (d.w.z. retourtje huis-Falun). Tegenwoordig is er een zorggarantie waarbij de wachttijd niet langer dan 3 maanden mag zijn, dit geldt voor zowel bezoek aan de specialist als de operatie (tenzij de patiënt akkoord gaat met een langere wachttijd) en er is meer vrijheid om naar een ander ziekenhuis te gaan.
Uiteindelijk werd ik begin december 2005 geopereerd, waardoor ik een tijdwinst van minstens een half jaar had!

Als je geopereerd moet worden en hiervoor van te voren een afspraak hebt gemaakt, is er nog een handeling die verricht moet worden die we in Nederland niet kennen. Ik moest een desinfecterende zeep/shampoo van een speciaal merk bij de apotheek kopen. Daarmee moest ik mij de avond én de ochtend voor de operatie zorgvuldig wassen. Dan doe je je gewone kleren weer aan en gaat naar het ziekenhuis. Wat nou de zin van dit ritueel is, is mij onduidelijk. Het lijkt mij logischer, als je dit perse wilt, dat je dit dan in het ziekenhuis doet. In het ziekenhuis aangekomen krijg je kleding van het ziekenhuis zelf aan(nachthemd, onderbroek, t-shirt, slobberbroek, e.d.). Dit laatste was mij ook al in 2003 opgevallen toen ik in september voor mijn keel werd opgenomen en dit gebeurde weer in april en mei 2006 bij opname voor mijn darmen. Je voelt je dan wel een beetje een mens “uit een inrichting”, iedereen loopt in dezelfde (nacht)kleding rond! Ik vond het maar niks, maar ook hier geldt weer….het is maar wat je gewend bent!
Ik ben met mijn darmproblemen 2 keer op de “akuten” terecht gekomen. Gelukkig kreeg ik snel hulp. Maar ik heb ook een Zweedse reportage op de Zweedse tv gezien waarbij het heel gewoon is dat mensen 18 tot 24 uur moeten wachten voordat ze geholpen worden (afhankelijk van de ernst natuurlijk). Ik ben hier in maart ook op de eerste hulp terecht gekomen, maar daar hing een poster dat het maximaal 6 uur duurt voordat je wordt geholpen.
Wat mij het meest in het ziekenhuis heeft verbaasd is de slechte hygiëne en het slechte eten.
Ik lag de laatste keer op een zaal voor 6 vrouwen. De schoonmaakster kwam niet in het weekend en dan werden de prullenbakken ook niet geleegd. De overige dagen werd het schoonmaken van de bedtafels, gedeelde toiletruimte(wastafel en wc) en de ziekenzaalvloer met één emmer en hetzelfde water gedaan! En in die volgorde!! Daarna werd het vieze water weggegooid door de afvoer van de wasbak (!!)in de toiletruimte. Bah bah !! Bij de ramen lag het stof wel een halve centimeter dik! Ik heb ze daar nooit zien schoonmaken.
Er was één douche beschikbaar voor één gang. Dat betekende dus voor zo’n 50 mensen, mannen en vrouwen. Je kon douchen als het bordje “vrij” op de doucheruimtedeur hing.
En dan het eten….. in Stockholm kreeg ik een kant-en-klare magnetron maaltijd, in Falun werd mij de middag nadat ik van het infuus af kwam, een licht biertje bij het vloeibare eten aangeboden! De groenten waren niet vers en het was duidelijk niet zo’n goede diepvrieskwaliteit. We hadden volle yoghurt, volle melk, volle fillmjölk (soort dikke karnemelk)en vreselijk vette margarine (echt geen Becel kwaliteit!!) voor op brood. Toen enkele medepatiënten van mij aan de hoofdzuster vroegen of ze dit alles ook in magere kwaliteit hadden (ze lagen daar voor galproblemen), was het antwoord dat de patiënten volle melkproducten kregen omdat iedereen moest aansterken!!

Dat was het weer voor vandaag!

Groetjes/Hälsningar
Marjon