Er zijn heel veel zaken uit het dagelijkse huishoudelijke afval die je kunt recyclen. Dat daar verschillen in zijn tussen Zweden en Nederland , is voor veel mensen geen grote verrassing.
Al in de jaren '80/'90 viel het mij in Zweden op dat er behalve op (frisdrank-)flessen , ook op blikjes drinken statiegeld zat en dat is nog steeds zo. Je gooit dus minder snel je blikjes bij het afval en levert ze weer keurig in bij de supermarkt en je krijgt er ook nog geld voor terug.
De andere recyclebare artikelen laadde ik in ieder geval één keer per maand in de auto. Dat waren dan de gloeilampen, de batterijen, oud papier, glas én de hard-plastic verpakkingen. Bij de supermarkten in de omliggende dorpen was altijd op het naastliggende terrein een deel ingericht met containers waar je dit allemaal kwijt kon. Het staat niet mooi, zo'n lading containers, maar het is wel makkelijk omdat een gang naar de supermarkt gecombineerd kan worden met het inleveren van je recyclebare afval.
Daarnaast kon je in onze gemeente iedere maandag grofvuil, inclusief witwaren e.d., gratis kwijt bij de vuilstort in een ander dorp. Ik moest er wel 30 km enkele reis voor rijden, maar ja, in zo'n vele kilometers uitgestrekte gemeente met her en der verspreide kleine dorpjes kun je niet verwachten dat dat opgehaald wordt. Dat gebeurt trouwens ook niet in de Drentse gemeente waar ik nu woon, daar moet je het ook zelf weg brengen.
Wat ik wel eens vervelend vond is dat ik ook het dagelijkse huisvuil zelf weg moest brengen. In ons dorp werd nl. helemaal geen vuilnis opgehaald. We hadden dus ook geen huisvuilcontainers. In het verleden was dat wel zo geweest, maar de bewoners van het dorp waren het niet eens met de kosten van de vuilnisophaal, zo'n €100 per jaar. Omdat de meerderheid van het dorp dit te veel vond en van mening was dat ze dat wel zelf konden weg brengen, werd er dus geen vuilnis meer opgehaald. Een door het dorp "democratisch" genomen besluit! Je kon dit dan wegbrengen naar de wekelijkse vuilstort. Maar ja, met die hete zomerdagen begon het afval toch wel gauw te stinken. En om dan te wachten tot er weer een week om was deed niet iedereen, ik ook niet! Ons dorp had "het voordeel" dat in het 7 km verderop gelegen dorp, dat tot een andere gemeente behoorde, afvalbakken stonden voor huishoudelijk vuil. Ik werd daar op geattendeerd door onze mede dorpsbewoners, die blijkbaar allemaal hiervoor een ritje naar dat dorp maakten. Zo kwam het dagelijkse huisvuil en de kosten van het ophalen niet voor rekening van onze gemeente, maar van de andere.
Groente- en tuinafval kon je verwerken op je composthoop. Die moest dan wel aan de eis voldoen dat die zodanig afgesloten was, dat er geen wilde dieren bij konden. En daar schortte het behoorlijk aan! De meeste mensen hadden in hun tuin een niet-afgesloten composthoop, waar niet alleen het toegestane tuin- en groente afval op terecht kwam, maar ook vlees en -botten. En die Zweden maar klagen dat er roofdieren(lees: wolven, beren, lynxen!) te dicht in de buurt van dorpen komen!
Mijn oudste hond vond die composthopen ook altijd een lekkernij! Het huis naast ons was een zgn. tweede huis zoals zoveel Zweden die hebben. Zodra de bewoners weer gearriveerd waren, ging ze een dag later al op zoek naar lekkernijen in de composthoop, want zij gooiden er ook hun barbecue-afval op! In de winter kon ik altijd makkelijk zien dat de composthopen goed bezocht werden door de "wilde dieren", allemaal sporen in de sneeuw!!
Zo zie je maar weer: het is maar net wat je gewend bent, maar soms zijn bepaalde zaken dan toch weer iets beter geregeld dan wat je gewend bent, zowel in Zweden als in Nederland.
Groetjes
Marjon
Geen opmerkingen:
Een reactie posten